BENİ CANDAN USANDIRDI

Beni candan usandırdı
Cefâdan yâr usanmaz mı
Şu gökler yandı âhımdan
Muradım mumu yanmaz mı

Bütün hastasına cânân
Devâyı derd eder ihsan
Niçin kılmaz bana derman
Beni hiç hasta sanmaz mı

Şebi hicran yanar canım
Gözüm ağlar döker kanım
Uyarır halkı efgânım
Kara bahtım uyanmaz mı

Gamım gizli tutardım ben
Dediler yâre kıl ruşen
Desem o bîvefa bilmem
İnanır mı, inanmaz mı.

Değildim ben sana mâil
Sen ettin aklımı zâil
Beni ayıpladın gâfil
Seni görse utanmaz mı.

FUZÛLÎ rindi şeydâdır
Boyuna halka rüsvâdır
Sorun ki: Bu ne sevdâdır
Bu sevdâdan usanmaz mı

FUZÛLÎ
1490 – 1556 Irak