Ervâhı Ezelde

ERVÂHI EZELDE

Ervâhı ezelde, evvelki safta
Elest hitabında, ben “Belâ” dedim.
Koyma beni anasırda hilâfta
Canım cemâline müptelâ dedim.

Ruhlar aşk mey’inden oldu mestâne
Kimi küfre vardı, kimi imâne
Sâf be sâf olarak, durduk divane
Münkirler lâ dedi, ben illâ dedim.

Ne çare “kün” emri vukua geldi
Eşya ve mahlukat hep zâhir oldu
Her ervah kendini bir yolda buldu
İmân ve ikrâhı ben sana dedim.

Dertli her hikmetten irşad olmadı
Sensiz mahşer yeri küşâd olmadı
Çok nebiye vardım imdad olmadı
Şefaat kânısın Mustafa, dedim.

ŞAİR DERTLİ
1772 – 1845 Gerede / Bolu