EY GÖNÜL BAKMA CİHÂNA

Ey gönül bakma cihana, gün gelir seyran gider
Durma ağla gözlerim gel, bu kafesten can gider

Sağlığı sen bil ganimet, gönlünü ezkâre ver
Çağrılır kabre girersin, sonra bu meydan gider

Sıdk ile Allâh›a kul ol, mâl ü dünyâ fitnedir
Bir kefen giyip gidersin,servet ü sâman gider

Var mı hiçbir fert ki, bulmuş intizamı âlemi
Bakma dünya işidir bu, dâima viran gider.

Uyma gel ehl-i zamâna çokca sohbet eyleme
Çünkü onlar ehl-i Hakk’a her cihette yan gider

Cümle halk ehl-i seferdir, devr-i Âdem›den beri
Pençe-i mevte takılmış, günde bin kervan gider

Hazır ol mevte Kelâmî, gâfil olma bir nefes
Dost gider, düşman gider, ağyar gider, ihvan gider

KELÂMÎ
1847 – 1927 Kömürlü – Oltu / ERZURUM